Recensie op UrbanMag

Op de website van UrbanMag is een recensie verschenen over onze voorstelling Dood in Venetië.

Voor de link, zie links.
(op deze site rechts)

Premiere (8 september)

Pieterjan

Een half uur voor de voorstelling. Spanning in de kleedkamer, stilte in de zaal. Pieterjan speelt rustig enkele noten op zijn gitaar. Adem in. Zodadelijk gaat het beginnen. Nu is het 'voor echt'.

Overdag deden we nog een laatste doorloop, een soort generale repetitie. Niemand wou het achteraf echt uitspreken, maar... Wat was die slecht! Gelukkig maar, want volgens de traditie betekent een slechte generale een goede première.

Tussendoor werden we ook nog geïnterviewd door Petra van Hasselt Lokaal. Mooie manier om elkaar ook nog wat beter te leren kennen. Dat Dimitri politieschool gaat volgen, dat was immers nog niet bij ons bekend. En dat Inge een bijzondere voorkeur heeft inzake haar droomjob...

Maar dan was het zover. Even een opwarming voor de concentratie en de stem, en daarna was het acht uur. Het café van Kunstencentrum België zat al vol. Maar voordat de camera goed stond om het stuk te filmen, voordat het lampje bij de techniek was gemaakt en voordat alle emmers op hun plek stonden, ... was het al twintig na acht. Ach. Een goed stuk moet te laat beginnen. En dat is handig voor laatkomers. Al hadden we daar niet zoveel last van, het was vooral jammer dat sommige mensen gewoon niet meer binnenkonden omdat het uitverkocht was. Ach. Morgen spelen we nog eens. En de zestiende in Gent.

Maar dan was het zover. De deur ging dicht, het zaallicht uit, de eerste spot aan. Dimitri komt op. We zijn vertrokken. En hoe! De aanwezigheid van een voltallig publiek geeft een extra kick, waardoor Dood in Venetië er beter staat dan ooit. Emoties, spanning en een heel klein beetje gruwel op het einde. En na een uur en een kwartier is het alweer voorbij. Applaus. Daar doen we het voor!

Wijn in de kleedkamer. Een warm onthaal in het café. En daarna nog wat afzakken. Bier. Wodka. Sigaretten. Wij hebben iets te vieren en schuwen niets. Het wordt een hete nacht.

Repetitiedag 21 (7 september)

Brecht - schoenen van respectievelijk Inge en Peter

Hij zit erop, de laatste repetitiedag.

Nele kwam in de voormiddag dus deden we nog een doorloop met techniek. Die knalde zo geweldig dat we al na deze ene doorloop zijn gestopt, veel vroeger dan anders. Het heeft immers ook geen zin als het goed zit het stuk toch nog zo vaak te spelen dat we het allemaal beu worden. En goed zat het. Van Dimitri's eerste stapjes tot de laatste lichtschakel (die van aan naar uit). Dat belooft dus voor de première morgen. Die overigens volledig is uitverkocht.

Maar daar hield de pret van vandaag nog niet op.

Eerst was er een filmpje van Nele met Anke en Dimitri in onvergetelijke rollen - en daarna een drink op een Hasselts terrasje. Mét verwarming. Er werd gedronken, door sommigen gegeten en door anderen gezoend. Onder andere schoenen.

Laat Hasselt heter zijn, dan ooit tevoren!

Repetitiedag 20 (6 september)

Inge - Wim - Christiaan - Dimitri - Peter

Door de opgebroken straat is het een beetje moeilijk er te geraken, maar sinds vandaag zaten we dan toch terug in Kunstencentrum België. Dankzij de try-out heeft iedereen veel vertrouwen in het stuk. Zoveel dat we eigenlijk liever meteen weer zouden spelen dan nog extra repeteren. Maar dat moet. Puntjes op de i zetten en zo.

Wim heeft het afgelopen weekend een lichtplan in elkaar gestoken - en maandag zijn de tribunes geplaatst en de lampen opgehangen. Vandaag hebben we gekeken of alles goed hing (helaas moest Wims discobol er meteen uit...) en 's middags kwam Nele langs. Zij zal tijdens de voorstellingen van het komende weekend het licht bedienen.

Twee doorlopen en een heel lang gesprek over waarom wie wat zegt en wat dat kan betekenen voor het personage zelf en voor anderen. In plaats van om vijf uur stopten we pas om half zeven. Alles voor de kunst. Leve het theater.

's Middags werd er gegeten bij frituur Annick, de beste frituur van België volgens testaankoop. Onder lichte dwang van Inge ging ook Wim mee. Hij heeft echter al een vriendin.

Try-out (2 september, MishMashFestival, VillaBasta, Houthalen)

Anke - Christiaan - Elly

try-out in de deusjevoo zaal.

een klein publiek, net genoeg.

het was even spannend omdat we niet op voorhand konden repeteren zoals gepland (dubbele afspraak. en de anderen waren eerst..) maar uiteindelijk stond de voorstelling er. en hoe!

zonder techniek, op een heel andere locatie dan gewend... en toch. sommige scènes zaten beter dan ooit. de beelden waren mooi, de teksten raak. het geheel was spannend, ontroerend, en gewoon geweldig sterk.

maar het leukste moment is natuurlijk wanneer het applaus start. en inge met een handdoek rond haar haren gebonden de anderen vervoegde op het podium. zodat ze allemaal - 6 acteurs en 1 muzikant - met een diepe buiging het publiek konden bedanken.

als dit het effect was bij de try-out, dan gaat het volgende week mét de juiste belichting in de perfecte locatie pas echt losbreken!

Repetitiedag 19 (1 september)

Anke en Elly

Spelen in Kunstencentrum België is als thuiskomen. Wat een zalig gevoel. De ruimte voegt meteen een supersterke sfeer toe aan het stuk. En we hebben plaats om te lopen! Dat brengt natuurlijk ook wel moeilijkheden met zich mee: het wordt beter uitrekenen wanneer je achteraan moet vertrekken om op het juiste moment vooraan te staan. Maar dat geeft ook dat Dimi's luide passen veel langer en sterker klinken.

Lichtspecialist Wim heeft ondertussen alles in de gaten gehouden en na de laatste doorloop heeft hij een lichtplan in zijn hoofd. Maandag wordt het opgebouwd, woensdag kunnen we ermee aan de slag.

Kostuums - emmers - livemuziek - ... Eén ding werd duidelijk vandaag: het stuk staat er.

Repetitiedag 18 (31 augustus)

Elly - Dimitri - Anke

Met Christiaan toegevoegd aan het rijtje, heeft nu zowat iedereen te kampen gehad met ziekteverschijnselen. Gelukkig was hij na een beetje rust wat opgeknapt en kon hij er in de namiddag toch bij zijn. Net als Pieterjan en Laura. De hele groep was dus compleet om een doorloop neer te zetten. Het stuk begint er te staan, maar er zijn zo van die vervelende regisseurs die nooit tevreden zijn...

De laatste repetitiedag in de catecheselokalen van Kiewit, morgen mogen we naar Kunstencentrum België - onze echte thuishaven. Dan hebben we eindelijk ook wat meer plaats. Nu is het vaak twee passen zetten, en je bent al op de plek waar je moet zijn. Weinig tijd voor spanningsopbouw dus. En dat is net zo belangrijk in dit stuk.

Spanning!

Wij voelen hem in ieder geval al.

Repetitiedag 17 (30 augustus)

Elly - Peter - Christiaan - Inge - Pieterjan - Dimitri - Anke

Vandaag een belangrijk moment: de eerste doorloop. Het duurde twee en een half uur voor we erdoor waren gesukkeld - terwijl het stuk één tot anderhalf uur zou moeten duren. Maar dat is normaal. Sommige scènes zaten alweer wat verder weg in het geheugen en moesten nog eens worden opgefrist. Wanneer we morgen en overmorgen het stuk vaker zullen spelen, zal het steeds beter gaan. Vandaag sloeg iedereen nog in paniek bij scène zes - ook wel "de dansscène" - maar morgen zal dat vast al niet meer gebeuren. Zeker met Pieterjans muziek erbij, kán het niet stuk.

Repetitiedag 16 (29 augustus)

anke en christiaan

Veel en vermoeiend. Er is haast geen enkele scène waaruit we niet een stukje hebben gedaan vandaag, zo lijkt het. Gelukkig was er een stevige opwarming met veel plezierige spelmogelijkheden.

Later op de dag was er bezoek van lichttechnicus Wim die ons zal helpen een lichtplan te maken. Vooral het feit dat ons decor mogelijk is, is een grote opluchting.

En geflyerd is er dan ook nog. Zo'n tweehonderd flyers de deur uit. Acht verschillende, voor de verzamelaars.

Nog even en het stuk staat er. Morgen komt Inge terug en zijn we eindelijk weer eens allemaal paraat. Na de laatste scènes te hebben gezet, zal dan het doorlopen kunnen beginnen.

Repetitiedag 15 (28 augustus)

officiële productiefoto: inge - christiaan - peter

Algemene goedkeuring decor (bovenste deel ervan).

Voor de eerste keer een elektrische gitaar in een gebouw van de kerkfabriek.

En een vernieuwd-verbeterd einde.

De laatste repetitieweek is aangebroken!

Repetitiedag 14 (25 augustus)

anke - peter - laura - dimitri

The return of Inge and Peter. En dat hebben ze geweten.

Deze dag was één van de meest technische repetities tot nu toe. Al die schuingedrukte tekst, wie staat waar en met wie en waar gaat hij naar toe? Je moet er je hoofd zo bijhouden - en dat op een vrijdag!

Gelukkig kon er tussenin even worden gedanst. Al vereist dat natuurlijk óók weer denkwerk. Maar zelfs Laura verliet even haar afstandelijke dramaturgiestoel en ging meedoen. Dat we dáár geen kiekje van hebben!

Met een eerste emmer - gevuld met snoep - werd de eerste repetitieweek afgesloten. Of toch voor de acteurs. In het creatieve Compagnie Hatsjie-atelier werd nog tot laat doorgewerkt aan het decor. Helaas kan daar nog niet teveel over worden gezegd; zelfs niet op deze blogspot. Maar het wachten zal worden beloond!

Repetitiedag 13 (24 augustus)

elly

Dertiende repetitie, ongeluk?

Inderdaad: Peter is nog steeds ziek en Inge kan er niet bijzijn wegens haar studies.

Gelukkig is wél Laura er vandaag, zodat alles binnen de dramaturgisch verantwoorde perken blijft.

Met scène vier in een eerste schets gezet, kunnen we vanaf nu al iets meer dan de helft van het stuk in één doorloop spelen. Al zal dat moeten wachten tot morgen, met de hopelijke terugkeer van Peter en Inge.

Repetitiedag 12 (23 augustus)

brecht - christiaan - inge

Dimitri draagt vandaag schoenen met hakken: echte cowboyboots. Zijn lichaamshouding en spel veranderen onmiddellijk.

Christiaan mag vandaag eindelijk eens uit zijn strakke spel treden om een fles wijn (niet) te openen.

Inge maakt vandaag haar eerste toneelkus mee. Een spannend moment. Drie seconden.

En daarna is er smurfentaart én een appelflap. Terwijl er ook al wafels waren.

Maar de bakkersvrouw vindt het prima, dus wie zal daaraan tornen?

Het enige spijtige is dat Peter vandaag ziek is. Veel beterschap!

Repetitiedag 11 (22 augustus)

elly - christiaan - dimitri - anke - inge

Super om alle acteurs samen te zien - ook al staat Peter niet op de foto. Het is niet lang meer voor onze try-out, maar dat zorgt juist voor een goede vaart en discipline. Of het is een handig chantagemiddel voor de regisseur wanneer de discipline even tekort schiet. Maar dat laatste is begrijpelijk: verschrikkelijk vermoeiend is het te staan, te wachten en spanning vast te houden tot dat ene moment dat je even een zin hebt - die dan meteen opgevolgd wordt door één of andere regieaanwijzing, waardoor je van voor af aan mag beginnen. Maar ach. Wie heeft ooit beweerd dat acteren gemakkelijk moet zijn?

Repetitiedag 10 (21 augustus)

dimitri

Eerste repetitie van onze tweede periode.
Vandaag in alle rust gewerkt met Dimitri (en tot zijn moeder aan de deur stond ook Peter) aan de proloog.
Het is niet gemakkelijk om vanuit het niets plots in een personage te stappen dat je nog moet leren kennen. Maar Dimitri was al snel aardig op weg. En dat met een stinkende emmer; en een zweem van mist die een zweem van een zwip werd.
Ondertussen had Anke contact met het bedrijf Van Cranenbroek uit Opglabeek en sinds vandaag weet Elly dat de bussen 2 - 18a en 48 stoppen aan Kiewit Kerk.
Morgen komen we allemaal samen.
Het zal de eerste keer zijn dat alle acteurs bij elkaar zijn. Geweldig!

Eerste Lezing (12 augustus)

Laura en Dimitri

Eerste lezing van Dood in Venetië.

Plots wordt het concreet.

Gelukkig is alles vlekkeloos verlopen, niemand die na het lezen wou opstappen.

Benieuwd naar hoe deze tekst tijdens de repetities volgende week vorm zal krijgen...

(Brecht)

Repetitiedag 9 (15 juli)

dimitri - christiaan - elly

De laatste repetitiedag; en dat mocht wel. Vermoeidheid begint toe te slaan - niet in de laatste plaats bij mij. Vandaar de beslissing om van de laatste dag een leuke dag te maken.

Met behulp van academisch achtergrondmateriaal over de commedia del' arte zijn we gaan nadenken over dimitri's personage Brighella, en de manier waarop hij zou kunnen bewegen. Vooral veel improvisatie, en dat in openlucht.

Na een hindernissenparcours en het zoeken van een fles water terwijl je op een bepaalde manier beweegt, hebben we Kermeta definitief achter ons gelaten. We trokken naar buiten, richting de Hasseltse Grote Markt. Daar hebben we tussen het volk enkele improvisatieoefeningen gedaan die gebaseerd waren op emoties uit het stuk. Voorbijgangers verklaarden ons wellicht gek; maar wij waren allang blij nog eens de zon te kunnen zien.

(Brecht)

Repetitiedag 8 (14 juli)

brecht

Na een welverdiende vakantie, was het weer een week geleden dat ik meegedaan had aan de repetities. Het was een hele verassing wat er tot nu toe al gerealiseerd was. De verschillende acteurs hadden enkele scènes bedacht via improvisatie en deze toonden ze dan aan mij. Stiltes, dat is wanneer men niet spreekt: dat zegt mijn moeder altijd. Maar ze heeft ongelijk. Gedurende de verschillende stiltes werd er ongelofelijk veel verteld. Tijdens de vorige repetities werd er ook aan spanningen gewerkt. Ik voelde geen gewone spanning maar echte elektriciteit. Ik heb het gevoel ongelofelijk veel gemist te hebben, maar morgen is er opnieuw een dag.

(Dimitri)

Repetitiedag 7 (13 juli)

anke

Repetitiedag 6 (12 juli)

Repetitiedag 5 (11 juli)

anke - inge - brecht - christiaan

Alweer een repetitie die veel materiaal opleverde.Ondanks het gemoedelijke tempo hebben we een zeer sterke scène bedacht die wel eens min of meer de opening van het stuk zou kunnen worden. Vrij luchtig – met zonnecrème en wijn – maar toch erg spannend. En de personages krijgen ook meer vorm. Al blijft het toch benieuwend hoe ze in de komende dagen en weken zullen evolueren.Er is veel gepraat vandaag, over welke kant het stuk op moet. Het hoeft er niet allemaal realistisch uit te zien; maar de spanning moet je echt voelen. Probeer dat maar eens uit te leggen en via oefeningen op te wekken. Het is vaak improviseren, herhalen en voetje voor voetje te werk gaan. Niet altijd even leuk. Maar aan het eind van de dag heb ik toch weer een blad vol nota’s waar ik zo mee aan de slag kan.Wat missen de mensen die op vakantie zijn veel: de ontwikkelingen van het stuk binnen de repetities, maar ook de spannende gesprekken daarnaast. Bij het middagmaal of een drankje bij Marcel... Geen enkele privézaak blijft ontsloten.

(Brecht)

Repetitiedag 4 (10 juli)

anke - elly - inge

Een mens moet in zijn leven alle hoeken en kanten van het vaderland gezien hebben. Gent-Hasselt is amper twee uur treinen. Alles voor de kunst.
Een eerste repetitiedag kan voor mij nooit stuk. Ik zit immers boordevol goesting, enthousiasme en een gezonde portie nieuwsgierigheid. Vraag mij niet waarover dit stuk zal gaan want ik ben niét op de hoogte en ik voel mij daar, voor een keer, uitzonderlijk goed bij. Men kan mij een gebrek aan interesse of gerichtheid verwijten, maar ik ben de laatste tijd steeds meer van mening dat het goed is bij tijd en wijle een dobberend vlot te zijn. Niet wetend waarheen, niet wetend waarom. Het zij zo en we zien wel waar het ons brengt. Als mij gevraagd wordt de lichaamsdelen van mijn geliefde te beschrijven en mij gewillig te laten omringen door knappe vrouwen, dan vraag ik mij niet af welke perverse gedachte Brecht nu weer bezighoudt en waarom ik zonder ophouden in geuren en kleuren weet te vertellen over die, overigens onbestaande, doch onnoemelijk knappe man van me. Ik laat me dobberen doorheen het moment en strand even later weer aan. Op ongekende oorden.

(Elly)

Repetitiedag 3 (08 juli)

inge en christiaan

En toen waren we nog met vier…maar de vierde kwam wel een beetje te laat!

Terwijl Anke en Christiaan onder het toeziend oog van Brecht zich aan het opwarmen waren, zat ik tussen de honden- en kattenharen bij de dierenarts.
Met een klein hartje trad ik om half twaalf het repetitielokaal binnen. Te laat omdat mijn puppy het zo nodig vond om ziek te worden.
Van zodra ik er was, zette Brecht ons onmiddellijk aan het werk met een prachtig gedicht. Dit ging echter niet onbewogen voorbij. Christiaan zette een zeer mooie en gevoelige scène neer en Anke bedacht de perfecte naaktscène voor zichzelf.
Met zijn goed doordachte oefeningen en zijn kronkelende hersenspinsels, liet onze strenge, maar zeer rechtvaardige regisseur, ons alle hoeken van de speelruimte zien en bleef variëren tot hij de perfecte scène gespeeld zag. De extase die uitgaat bij hem na een succesvolle ervaring, is amper te beschrijven. Het geeft ons spelers ook een grote voldoening.
Van deze gelegenheid wil ik ook gebruik maken om mijn bewondering voor onze regisseur, Brecht, te uiten. Ik heb het volste vertrouwen dat zijn stuk wel degelijk zal stuiven!!!
En terwijl de andere spelers zonnige oorden opzoeken, trakteerde onze regisseur ons met lekkere taartjes! Een welgemeende bedankt!!!

Hoe meer repetities voorbijgaan, hoe meer vragen er door mijn hoofd beginnen te spoken:
Welke leuke oefeningen heeft Brecht morgen voor ons in petto?
Zullen we morgen nog het ‘bekerspel’ spelen?
Zal Anke haar naaktscène spelen?
Zal Brecht van deze vruchtbare dag scènes gevuld met spanning kunnen schrijven?
Maar de vraag die mij het meeste bezighoudt: zal ik of zal ik niet mijn eerste, echte toneelkus meemaken?

(Inge)

Repetitiedag 2 (07 juli)

anke en pieterjan

Repetitiedag 1 (06 juli)

dimitri

Laat het geweten zijn: in de brandende zon, op een fiets met een veel te kleine zadel ligt de kermeta ver, erg ver. Een appeltje voor de dorst kan dan wonderen doen, zelfs al is het slechts een toneelmatig appeltje.
Hoewel onze groep niet voltallig kon zijn, leek me de eerste repetitie van Cie Hatsjie toch een geslaagde gebeurtenis. Een nieuw gezicht (Pieterjan, de gitarist, die zich ook op de planken niet onbetuigd liet), improvisaties rond een appel, geëxperimenteer met de spanning tussen vertellen en spelen,… onze toneelbijeenkomst had echt alles wat een toneelbijeenkomst nodig heeft. Vanaf morgen zullen we het jammer genoeg zonder Dimi en Peter moeten stellen. Zij zoeken verre oorden op, verder dan de kermeta, verder dan Venetië.
Ziezo, een naadloze overgang naar het stuk zelf. Op de eerste repetitiedag hebben we ons nog niet echt met ‘De Dood In Venetië’ beziggehouden. Althans niet in dergelijke mate dat wij acteurs ons er bewust van zijn. In Brechts brein echter, zie je als het ware de raderen draaien bij het bekijken van ons geïmproviseer. Met leuke oefeningen in een kleine groep geleid door de ijzeren hand van onze regisseur ben ik ervan overtuigd dat het stuk er wel zal komen. Om met iedereen aan het stuk te kunnen werken, zal ik mijn geduld nog wat moeten oefenen tot in augustus.
Ik ben benieuwd wat ik morgen met die emmer ga uitspoken.

(Christiaan)

Eerste Bijeenkomst (29 april)

anke - dimitri - ineke - peter - nele - christiaan - inge

Een beetje zenuwachtig was ik wel, toen ik deze morgen de bus richting Hasselt instapte. Maar een uurtje verder van mijn ouderlijk huis, en toch leek het ineens zo ver weg; toch een compleet ander land met Carrefour en stickerverkopers aan de weg. Was vooral bang dat ik niemand zou begrijpen en dat iedereen mij zou uitlachen om mijn Nederlands.

Gelukkig bleek dit niks meer dan een te verwaarlozen nachtmerrie, iedereen was te verstaan en heel aardig en eigenlijk moest iedereen wel aan elkaar wennen. Ons enige aanknopingspunt was Brecht, die gelukkig de touwtjes direct in handen nam. Met geile foto’s en cola wist hij iedereen een beetje te ontspannen en met zijn strakke planning loodste hij iedereen door de eerste uurtjes heen.

Iedereen was dan ook zwaar onder de indruk van Brecht zijn nieuwe skills en vooral van zijn nieuwe stuk. Ik was erg opgelucht dat iedereen het zeker zag zitten om deze keer een wat zwaarder of serieuzer stuk te gaan spelen. En mijn trots voor Brecht begon nu buiten-proportionele vormen aan te nemen.

Nog voor mijn trots de kans had uit zijn voegen te barsten, werden we gelukkig verzocht om naar buiten te gaan voor een ware fotoshoot. Dit was precies het laatste zetje wat deze groep nodig had om tot totale ontspanning te komen. Als ware fotograven hebben we de acteurs in de meest mooie posities vastgelegd. Dit was voor mij echt een hoogtepunt en de doorslaggevende factor voor het vertrouwen in het slagen van deze productie; iedereen was zo enthousiast en wilde echt de meest rare dingen vol overtuiging doen. Mijn trots bleek dan nu ook al voor hen.

Na deze gebeurtenissen die mij via stilte, trots, plezier en nog meer trots van bus naar bus leidden, heb ik een zeer goed gevoel over het stuk, de groep, de rolverdeling, maar vooral de sfeer!

Met zeer welgemeende kuskus.

(Laura)

Eerste Bijeenkomst (29 april)

ineke - peter - dimitri - nele - christiaan - anke

Om even te benadrukken
dat het leven niet altijd rozegeur en maneschijn is
open ik in mineur
Op een nogal abrupte en onverwachte manier hebben wij afscheid moeten nemen van iets wat ons allen meteen zeer nauw aan het hart lag. Tijdens onze eerste fotosessie is op onverklaarbare manier het wasknijpermandje van Brechts moeder verdwenen.
Als daders vermoeden we plaatselijk schorriemorrie


Los daarvan
en omdat ik graag geloof
dat het leven rozegeur en maneschijn is
- of dat toch alleszins was verleden zaterdag tussen 14u en 16u -
reken ik de eerste samenkomst van cie hatsjie reeds tot de meest gedenkwaardige, inspiratievolle en gemoedelijke samenkomsten die het jaar 2006 gekend zal hebben
Zoals er door cie hatsjie verleden zaterdag was samengekomen
zo is er inderdaad
in het jaar 2006
nog niemand samengekomen

Ik kijk heel erg uit naar de eerste “echte” repetities die zullen plaatsvinden in juli! Jammer dat ik daarvan de meeste zal missen… Maar het enthousiaststststst ben ik waarschijnlijk nog over de twee films die Brecht als inspiratiebron aangaf! Festen en Death in Venice zijn allebei geweldig goed, ik ben benieuwd wat dat op ’t podium zal geven.
Ik heb het gevoel dat de groep – met bekende en minder bekende gezichten – nu al vrij goed overeenkomt. Het belooft alleszins een fantastische vakantie te worden…

Voorts ben ik een groot voorstander
van seks op de planken

(Peter)