woensdag 11 oktober 2006
Recensie op UrbanMag
Voor de link, zie links.
(op deze site rechts)
zaterdag 9 september 2006
Premiere (8 september)
donderdag 7 september 2006
Repetitiedag 21 (7 september)
woensdag 6 september 2006
Repetitiedag 20 (6 september)
zaterdag 2 september 2006
Try-out (2 september, MishMashFestival, VillaBasta, Houthalen)
Repetitiedag 19 (1 september)
vrijdag 1 september 2006
Repetitiedag 18 (31 augustus)
woensdag 30 augustus 2006
Repetitiedag 17 (30 augustus)
dinsdag 29 augustus 2006
Repetitiedag 16 (29 augustus)
maandag 28 augustus 2006
Repetitiedag 15 (28 augustus)
zaterdag 26 augustus 2006
Repetitiedag 14 (25 augustus)
vrijdag 25 augustus 2006
Repetitiedag 13 (24 augustus)
Repetitiedag 12 (23 augustus)
donderdag 24 augustus 2006
Repetitiedag 11 (22 augustus)
Super om alle acteurs samen te zien - ook al staat Peter niet op de foto. Het is niet lang meer voor onze try-out, maar dat zorgt juist voor een goede vaart en discipline. Of het is een handig chantagemiddel voor de regisseur wanneer de discipline even tekort schiet. Maar dat laatste is begrijpelijk: verschrikkelijk vermoeiend is het te staan, te wachten en spanning vast te houden tot dat ene moment dat je even een zin hebt - die dan meteen opgevolgd wordt door één of andere regieaanwijzing, waardoor je van voor af aan mag beginnen. Maar ach. Wie heeft ooit beweerd dat acteren gemakkelijk moet zijn?
maandag 21 augustus 2006
Repetitiedag 10 (21 augustus)
Vandaag in alle rust gewerkt met Dimitri (en tot zijn moeder aan de deur stond ook Peter) aan de proloog.
Het is niet gemakkelijk om vanuit het niets plots in een personage te stappen dat je nog moet leren kennen. Maar Dimitri was al snel aardig op weg. En dat met een stinkende emmer; en een zweem van mist die een zweem van een zwip werd.
Ondertussen had Anke contact met het bedrijf Van Cranenbroek uit Opglabeek en sinds vandaag weet Elly dat de bussen 2 - 18a en 48 stoppen aan Kiewit Kerk.
Morgen komen we allemaal samen.
Het zal de eerste keer zijn dat alle acteurs bij elkaar zijn. Geweldig!
zondag 20 augustus 2006
Eerste Lezing (12 augustus)
maandag 31 juli 2006
Repetitiedag 9 (15 juli)
(Brecht)
Repetitiedag 8 (14 juli)
Na een welverdiende vakantie, was het weer een week geleden dat ik meegedaan had aan de repetities. Het was een hele verassing wat er tot nu toe al gerealiseerd was. De verschillende acteurs hadden enkele scènes bedacht via improvisatie en deze toonden ze dan aan mij. Stiltes, dat is wanneer men niet spreekt: dat zegt mijn moeder altijd. Maar ze heeft ongelijk. Gedurende de verschillende stiltes werd er ongelofelijk veel verteld. Tijdens de vorige repetities werd er ook aan spanningen gewerkt. Ik voelde geen gewone spanning maar echte elektriciteit. Ik heb het gevoel ongelofelijk veel gemist te hebben, maar morgen is er opnieuw een dag.
(Dimitri)
woensdag 12 juli 2006
Repetitiedag 5 (11 juli)
Repetitiedag 4 (10 juli)
Een eerste repetitiedag kan voor mij nooit stuk. Ik zit immers boordevol goesting, enthousiasme en een gezonde portie nieuwsgierigheid. Vraag mij niet waarover dit stuk zal gaan want ik ben niét op de hoogte en ik voel mij daar, voor een keer, uitzonderlijk goed bij. Men kan mij een gebrek aan interesse of gerichtheid verwijten, maar ik ben de laatste tijd steeds meer van mening dat het goed is bij tijd en wijle een dobberend vlot te zijn. Niet wetend waarheen, niet wetend waarom. Het zij zo en we zien wel waar het ons brengt. Als mij gevraagd wordt de lichaamsdelen van mijn geliefde te beschrijven en mij gewillig te laten omringen door knappe vrouwen, dan vraag ik mij niet af welke perverse gedachte Brecht nu weer bezighoudt en waarom ik zonder ophouden in geuren en kleuren weet te vertellen over die, overigens onbestaande, doch onnoemelijk knappe man van me. Ik laat me dobberen doorheen het moment en strand even later weer aan. Op ongekende oorden.
zondag 9 juli 2006
Repetitiedag 3 (08 juli)
En toen waren we nog met vier…maar de vierde kwam wel een beetje te laat!
Terwijl Anke en Christiaan onder het toeziend oog van Brecht zich aan het opwarmen waren, zat ik tussen de honden- en kattenharen bij de dierenarts.
Met een klein hartje trad ik om half twaalf het repetitielokaal binnen. Te laat omdat mijn puppy het zo nodig vond om ziek te worden.
Van zodra ik er was, zette Brecht ons onmiddellijk aan het werk met een prachtig gedicht. Dit ging echter niet onbewogen voorbij. Christiaan zette een zeer mooie en gevoelige scène neer en Anke bedacht de perfecte naaktscène voor zichzelf.
Met zijn goed doordachte oefeningen en zijn kronkelende hersenspinsels, liet onze strenge, maar zeer rechtvaardige regisseur, ons alle hoeken van de speelruimte zien en bleef variëren tot hij de perfecte scène gespeeld zag. De extase die uitgaat bij hem na een succesvolle ervaring, is amper te beschrijven. Het geeft ons spelers ook een grote voldoening.
Van deze gelegenheid wil ik ook gebruik maken om mijn bewondering voor onze regisseur, Brecht, te uiten. Ik heb het volste vertrouwen dat zijn stuk wel degelijk zal stuiven!!!
En terwijl de andere spelers zonnige oorden opzoeken, trakteerde onze regisseur ons met lekkere taartjes! Een welgemeende bedankt!!!
Hoe meer repetities voorbijgaan, hoe meer vragen er door mijn hoofd beginnen te spoken:
Welke leuke oefeningen heeft Brecht morgen voor ons in petto?
Zullen we morgen nog het ‘bekerspel’ spelen?
Zal Anke haar naaktscène spelen?
Zal Brecht van deze vruchtbare dag scènes gevuld met spanning kunnen schrijven?
Maar de vraag die mij het meeste bezighoudt: zal ik of zal ik niet mijn eerste, echte toneelkus meemaken?
(Inge)
vrijdag 7 juli 2006
Repetitiedag 1 (06 juli)
Laat het geweten zijn: in de brandende zon, op een fiets met een veel te kleine zadel ligt de kermeta ver, erg ver. Een appeltje voor de dorst kan dan wonderen doen, zelfs al is het slechts een toneelmatig appeltje.
Hoewel onze groep niet voltallig kon zijn, leek me de eerste repetitie van Cie Hatsjie toch een geslaagde gebeurtenis. Een nieuw gezicht (Pieterjan, de gitarist, die zich ook op de planken niet onbetuigd liet), improvisaties rond een appel, geëxperimenteer met de spanning tussen vertellen en spelen,… onze toneelbijeenkomst had echt alles wat een toneelbijeenkomst nodig heeft. Vanaf morgen zullen we het jammer genoeg zonder Dimi en Peter moeten stellen. Zij zoeken verre oorden op, verder dan de kermeta, verder dan Venetië.
Ziezo, een naadloze overgang naar het stuk zelf. Op de eerste repetitiedag hebben we ons nog niet echt met ‘De Dood In Venetië’ beziggehouden. Althans niet in dergelijke mate dat wij acteurs ons er bewust van zijn. In Brechts brein echter, zie je als het ware de raderen draaien bij het bekijken van ons geïmproviseer. Met leuke oefeningen in een kleine groep geleid door de ijzeren hand van onze regisseur ben ik ervan overtuigd dat het stuk er wel zal komen. Om met iedereen aan het stuk te kunnen werken, zal ik mijn geduld nog wat moeten oefenen tot in augustus.
Ik ben benieuwd wat ik morgen met die emmer ga uitspoken.
(Christiaan)
vrijdag 5 mei 2006
Eerste Bijeenkomst (29 april)
Een beetje zenuwachtig was ik wel, toen ik deze morgen de bus richting Hasselt instapte. Maar een uurtje verder van mijn ouderlijk huis, en toch leek het ineens zo ver weg; toch een compleet ander land met Carrefour en stickerverkopers aan de weg. Was vooral bang dat ik niemand zou begrijpen en dat iedereen mij zou uitlachen om mijn Nederlands.
Gelukkig bleek dit niks meer dan een te verwaarlozen nachtmerrie, iedereen was te verstaan en heel aardig en eigenlijk moest iedereen wel aan elkaar wennen. Ons enige aanknopingspunt was Brecht, die gelukkig de touwtjes direct in handen nam. Met geile foto’s en cola wist hij iedereen een beetje te ontspannen en met zijn strakke planning loodste hij iedereen door de eerste uurtjes heen.
Iedereen was dan ook zwaar onder de indruk van Brecht zijn nieuwe skills en vooral van zijn nieuwe stuk. Ik was erg opgelucht dat iedereen het zeker zag zitten om deze keer een wat zwaarder of serieuzer stuk te gaan spelen. En mijn trots voor Brecht begon nu buiten-proportionele vormen aan te nemen.
Nog voor mijn trots de kans had uit zijn voegen te barsten, werden we gelukkig verzocht om naar buiten te gaan voor een ware fotoshoot. Dit was precies het laatste zetje wat deze groep nodig had om tot totale ontspanning te komen. Als ware fotograven hebben we de acteurs in de meest mooie posities vastgelegd. Dit was voor mij echt een hoogtepunt en de doorslaggevende factor voor het vertrouwen in het slagen van deze productie; iedereen was zo enthousiast en wilde echt de meest rare dingen vol overtuiging doen. Mijn trots bleek dan nu ook al voor hen.
Na deze gebeurtenissen die mij via stilte, trots, plezier en nog meer trots van bus naar bus leidden, heb ik een zeer goed gevoel over het stuk, de groep, de rolverdeling, maar vooral de sfeer!
Met zeer welgemeende kuskus.
(Laura)
Eerste Bijeenkomst (29 april)
Om even te benadrukken
dat het leven niet altijd rozegeur en maneschijn is
open ik in mineur
Op een nogal abrupte en onverwachte manier hebben wij afscheid moeten nemen van iets wat ons allen meteen zeer nauw aan het hart lag. Tijdens onze eerste fotosessie is op onverklaarbare manier het wasknijpermandje van Brechts moeder verdwenen.
Als daders vermoeden we plaatselijk schorriemorrie
Los daarvan
en omdat ik graag geloof
dat het leven rozegeur en maneschijn is
- of dat toch alleszins was verleden zaterdag tussen 14u en 16u -
reken ik de eerste samenkomst van cie hatsjie reeds tot de meest gedenkwaardige, inspiratievolle en gemoedelijke samenkomsten die het jaar 2006 gekend zal hebben
Zoals er door cie hatsjie verleden zaterdag was samengekomen
zo is er inderdaad
in het jaar 2006
nog niemand samengekomen
Ik kijk heel erg uit naar de eerste “echte” repetities die zullen plaatsvinden in juli! Jammer dat ik daarvan de meeste zal missen… Maar het enthousiaststststst ben ik waarschijnlijk nog over de twee films die Brecht als inspiratiebron aangaf! Festen en Death in Venice zijn allebei geweldig goed, ik ben benieuwd wat dat op ’t podium zal geven.
Ik heb het gevoel dat de groep – met bekende en minder bekende gezichten – nu al vrij goed overeenkomt. Het belooft alleszins een fantastische vakantie te worden…
Voorts ben ik een groot voorstander
van seks op de planken
(Peter)