Repetitiedag 9 (15 juli)

dimitri - christiaan - elly

De laatste repetitiedag; en dat mocht wel. Vermoeidheid begint toe te slaan - niet in de laatste plaats bij mij. Vandaar de beslissing om van de laatste dag een leuke dag te maken.

Met behulp van academisch achtergrondmateriaal over de commedia del' arte zijn we gaan nadenken over dimitri's personage Brighella, en de manier waarop hij zou kunnen bewegen. Vooral veel improvisatie, en dat in openlucht.

Na een hindernissenparcours en het zoeken van een fles water terwijl je op een bepaalde manier beweegt, hebben we Kermeta definitief achter ons gelaten. We trokken naar buiten, richting de Hasseltse Grote Markt. Daar hebben we tussen het volk enkele improvisatieoefeningen gedaan die gebaseerd waren op emoties uit het stuk. Voorbijgangers verklaarden ons wellicht gek; maar wij waren allang blij nog eens de zon te kunnen zien.

(Brecht)

Repetitiedag 8 (14 juli)

brecht

Na een welverdiende vakantie, was het weer een week geleden dat ik meegedaan had aan de repetities. Het was een hele verassing wat er tot nu toe al gerealiseerd was. De verschillende acteurs hadden enkele scènes bedacht via improvisatie en deze toonden ze dan aan mij. Stiltes, dat is wanneer men niet spreekt: dat zegt mijn moeder altijd. Maar ze heeft ongelijk. Gedurende de verschillende stiltes werd er ongelofelijk veel verteld. Tijdens de vorige repetities werd er ook aan spanningen gewerkt. Ik voelde geen gewone spanning maar echte elektriciteit. Ik heb het gevoel ongelofelijk veel gemist te hebben, maar morgen is er opnieuw een dag.

(Dimitri)

Repetitiedag 7 (13 juli)

anke

Repetitiedag 6 (12 juli)

Repetitiedag 5 (11 juli)

anke - inge - brecht - christiaan

Alweer een repetitie die veel materiaal opleverde.Ondanks het gemoedelijke tempo hebben we een zeer sterke scène bedacht die wel eens min of meer de opening van het stuk zou kunnen worden. Vrij luchtig – met zonnecrème en wijn – maar toch erg spannend. En de personages krijgen ook meer vorm. Al blijft het toch benieuwend hoe ze in de komende dagen en weken zullen evolueren.Er is veel gepraat vandaag, over welke kant het stuk op moet. Het hoeft er niet allemaal realistisch uit te zien; maar de spanning moet je echt voelen. Probeer dat maar eens uit te leggen en via oefeningen op te wekken. Het is vaak improviseren, herhalen en voetje voor voetje te werk gaan. Niet altijd even leuk. Maar aan het eind van de dag heb ik toch weer een blad vol nota’s waar ik zo mee aan de slag kan.Wat missen de mensen die op vakantie zijn veel: de ontwikkelingen van het stuk binnen de repetities, maar ook de spannende gesprekken daarnaast. Bij het middagmaal of een drankje bij Marcel... Geen enkele privézaak blijft ontsloten.

(Brecht)

Repetitiedag 4 (10 juli)

anke - elly - inge

Een mens moet in zijn leven alle hoeken en kanten van het vaderland gezien hebben. Gent-Hasselt is amper twee uur treinen. Alles voor de kunst.
Een eerste repetitiedag kan voor mij nooit stuk. Ik zit immers boordevol goesting, enthousiasme en een gezonde portie nieuwsgierigheid. Vraag mij niet waarover dit stuk zal gaan want ik ben niét op de hoogte en ik voel mij daar, voor een keer, uitzonderlijk goed bij. Men kan mij een gebrek aan interesse of gerichtheid verwijten, maar ik ben de laatste tijd steeds meer van mening dat het goed is bij tijd en wijle een dobberend vlot te zijn. Niet wetend waarheen, niet wetend waarom. Het zij zo en we zien wel waar het ons brengt. Als mij gevraagd wordt de lichaamsdelen van mijn geliefde te beschrijven en mij gewillig te laten omringen door knappe vrouwen, dan vraag ik mij niet af welke perverse gedachte Brecht nu weer bezighoudt en waarom ik zonder ophouden in geuren en kleuren weet te vertellen over die, overigens onbestaande, doch onnoemelijk knappe man van me. Ik laat me dobberen doorheen het moment en strand even later weer aan. Op ongekende oorden.

(Elly)

Repetitiedag 3 (08 juli)

inge en christiaan

En toen waren we nog met vier…maar de vierde kwam wel een beetje te laat!

Terwijl Anke en Christiaan onder het toeziend oog van Brecht zich aan het opwarmen waren, zat ik tussen de honden- en kattenharen bij de dierenarts.
Met een klein hartje trad ik om half twaalf het repetitielokaal binnen. Te laat omdat mijn puppy het zo nodig vond om ziek te worden.
Van zodra ik er was, zette Brecht ons onmiddellijk aan het werk met een prachtig gedicht. Dit ging echter niet onbewogen voorbij. Christiaan zette een zeer mooie en gevoelige scène neer en Anke bedacht de perfecte naaktscène voor zichzelf.
Met zijn goed doordachte oefeningen en zijn kronkelende hersenspinsels, liet onze strenge, maar zeer rechtvaardige regisseur, ons alle hoeken van de speelruimte zien en bleef variëren tot hij de perfecte scène gespeeld zag. De extase die uitgaat bij hem na een succesvolle ervaring, is amper te beschrijven. Het geeft ons spelers ook een grote voldoening.
Van deze gelegenheid wil ik ook gebruik maken om mijn bewondering voor onze regisseur, Brecht, te uiten. Ik heb het volste vertrouwen dat zijn stuk wel degelijk zal stuiven!!!
En terwijl de andere spelers zonnige oorden opzoeken, trakteerde onze regisseur ons met lekkere taartjes! Een welgemeende bedankt!!!

Hoe meer repetities voorbijgaan, hoe meer vragen er door mijn hoofd beginnen te spoken:
Welke leuke oefeningen heeft Brecht morgen voor ons in petto?
Zullen we morgen nog het ‘bekerspel’ spelen?
Zal Anke haar naaktscène spelen?
Zal Brecht van deze vruchtbare dag scènes gevuld met spanning kunnen schrijven?
Maar de vraag die mij het meeste bezighoudt: zal ik of zal ik niet mijn eerste, echte toneelkus meemaken?

(Inge)

Repetitiedag 2 (07 juli)

anke en pieterjan

Repetitiedag 1 (06 juli)

dimitri

Laat het geweten zijn: in de brandende zon, op een fiets met een veel te kleine zadel ligt de kermeta ver, erg ver. Een appeltje voor de dorst kan dan wonderen doen, zelfs al is het slechts een toneelmatig appeltje.
Hoewel onze groep niet voltallig kon zijn, leek me de eerste repetitie van Cie Hatsjie toch een geslaagde gebeurtenis. Een nieuw gezicht (Pieterjan, de gitarist, die zich ook op de planken niet onbetuigd liet), improvisaties rond een appel, geëxperimenteer met de spanning tussen vertellen en spelen,… onze toneelbijeenkomst had echt alles wat een toneelbijeenkomst nodig heeft. Vanaf morgen zullen we het jammer genoeg zonder Dimi en Peter moeten stellen. Zij zoeken verre oorden op, verder dan de kermeta, verder dan Venetië.
Ziezo, een naadloze overgang naar het stuk zelf. Op de eerste repetitiedag hebben we ons nog niet echt met ‘De Dood In Venetië’ beziggehouden. Althans niet in dergelijke mate dat wij acteurs ons er bewust van zijn. In Brechts brein echter, zie je als het ware de raderen draaien bij het bekijken van ons geïmproviseer. Met leuke oefeningen in een kleine groep geleid door de ijzeren hand van onze regisseur ben ik ervan overtuigd dat het stuk er wel zal komen. Om met iedereen aan het stuk te kunnen werken, zal ik mijn geduld nog wat moeten oefenen tot in augustus.
Ik ben benieuwd wat ik morgen met die emmer ga uitspoken.

(Christiaan)