Na de eerste lezing vorige week, de eerste repetitie.
Eerste repetities zijn altijd een beetje onwennig.
Je hebt eigenlijk nog geen idee wat je precies met de tekst wilt doen,
je weet nog niet hoe de personages ineen zitten en je moet ook nog wennen aan elkaar.
In dit geval is het vooral wennen aan het alleen zijn met elkaar. Met z'n tweeën.
Maar uiteindelijk komt het neer op alles wat in je opkomt aan elkaar durven zeggen.
Stomme ideeën leiden in herwerkte vorm soms tot geweldige regievondsten.
Zo kan je na heel veel liedjes luisteren tot het besluit komen dat je vooral de stilte mooi vindt.
Of na experimenteren met sigarettenpakjes, kaarten en een ingebeelde zandbak toch op iets heel anders komen.
Het is veel zoeken. En dat is zeker zo in het begin, en zeker als je maar met twee bent.
Maar de ideeën komen, twee scènes hebben we al gerepeteerd.
Edmond is vertrokken.
