inge en christiaanEn toen waren we nog met vier…maar de vierde kwam wel een beetje te laat!
Terwijl Anke en Christiaan onder het toeziend oog van Brecht zich aan het opwarmen waren, zat ik tussen de honden- en kattenharen bij de dierenarts.
Met een klein hartje trad ik om half twaalf het repetitielokaal binnen. Te laat omdat mijn puppy het zo nodig vond om ziek te worden.
Van zodra ik er was, zette Brecht ons onmiddellijk aan het werk met een prachtig gedicht. Dit ging echter niet onbewogen voorbij. Christiaan zette een zeer mooie en gevoelige scène neer en Anke bedacht de perfecte naaktscène voor zichzelf.
Met zijn goed doordachte oefeningen en zijn kronkelende hersenspinsels, liet onze strenge, maar zeer rechtvaardige regisseur, ons alle hoeken van de speelruimte zien en bleef variëren tot hij de perfecte scène gespeeld zag. De extase die uitgaat bij hem na een succesvolle ervaring, is amper te beschrijven. Het geeft ons spelers ook een grote voldoening.
Van deze gelegenheid wil ik ook gebruik maken om mijn bewondering voor onze regisseur, Brecht, te uiten. Ik heb het volste vertrouwen dat zijn stuk wel degelijk zal stuiven!!!
En terwijl de andere spelers zonnige oorden opzoeken, trakteerde onze regisseur ons met lekkere taartjes! Een welgemeende bedankt!!!
Hoe meer repetities voorbijgaan, hoe meer vragen er door mijn hoofd beginnen te spoken:
Welke leuke oefeningen heeft Brecht morgen voor ons in petto?
Zullen we morgen nog het ‘bekerspel’ spelen?
Zal Anke haar naaktscène spelen?
Zal Brecht van deze vruchtbare dag scènes gevuld met spanning kunnen schrijven?
Maar de vraag die mij het meeste bezighoudt: zal ik of zal ik niet mijn eerste, echte toneelkus meemaken?
(Inge)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten