PieterjanEen half uur voor de voorstelling. Spanning in de kleedkamer, stilte in de zaal. Pieterjan speelt rustig enkele noten op zijn gitaar. Adem in. Zodadelijk gaat het beginnen. Nu is het 'voor echt'.
Overdag deden we nog een laatste doorloop, een soort generale repetitie. Niemand wou het achteraf echt uitspreken, maar... Wat was die slecht! Gelukkig maar, want volgens de traditie betekent een slechte generale een goede première.
Tussendoor werden we ook nog geïnterviewd door Petra van Hasselt Lokaal. Mooie manier om elkaar ook nog wat beter te leren kennen. Dat Dimitri politieschool gaat volgen, dat was immers nog niet bij ons bekend. En dat Inge een bijzondere voorkeur heeft inzake haar droomjob...
Maar dan was het zover. Even een opwarming voor de concentratie en de stem, en daarna was het acht uur. Het café van Kunstencentrum België zat al vol. Maar voordat de camera goed stond om het stuk te filmen, voordat het lampje bij de techniek was gemaakt en voordat alle emmers op hun plek stonden, ... was het al twintig na acht. Ach. Een goed stuk moet te laat beginnen. En dat is handig voor laatkomers. Al hadden we daar niet zoveel last van, het was vooral jammer dat sommige mensen gewoon niet meer binnenkonden omdat het uitverkocht was. Ach. Morgen spelen we nog eens. En de zestiende in Gent.
Maar dan was het zover. De deur ging dicht, het zaallicht uit, de eerste spot aan. Dimitri komt op. We zijn vertrokken. En hoe! De aanwezigheid van een voltallig publiek geeft een extra kick, waardoor Dood in Venetië er beter staat dan ooit. Emoties, spanning en een heel klein beetje gruwel op het einde. En na een uur en een kwartier is het alweer voorbij. Applaus. Daar doen we het voor!
Wijn in de kleedkamer. Een warm onthaal in het café. En daarna nog wat afzakken. Bier. Wodka. Sigaretten. Wij hebben iets te vieren en schuwen niets. Het wordt een hete nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten